Bana "Uyu artık!" dedin ya,
Niye dedin onu?
Sen hiç uyumazsın ki..
Işığı bile kapamadın bir tek gün.
Her ne korkutuyorsa seni karanlığın
renk körü marşından,
bu benim meselem değil ki..
Hem ben,
Işıkta uyuyamam ki..
Bana "Sus artık!" dedin ya,
Neden söyledin onu?
Beni ne zaman duydun ki?
Kulak zarını kendi kurgularınca
titreştirip durdun her daim.
Ve konuşmayı seviyorsam
biraz fazlaca,
Bu senin meselen değil ki..
Hem benim sustuğum
hiç duyulmamış ki...
Bana "Git artık!" dedin ya,
Ne şimdi bu ?
Ben asla "orada" olmadım ki..
Bir ağaç dalında çekirdek çitliyorum ben,
ben ki kendi halinde mahallenin delisi..
Yüzümü bile görmedin ki..
Ve senin varlığımla özdeşleştirdiğin
o kusurlu mekansal algı,
benim meselem değil ki..
Hem benim gittiğim
hiç görülmemiş ki..
Olsam olsam," kalan"ım ben.
Sen git..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder