YADİGAR

"Annemin armağanı bana bu!", diye haykırdım gözlerim kan çanağı... Gülüşmeye devam ettiler..Çocukların bazen en yaman diktatörlerden acımasız olabildiğini tecrübe ettiniz mi siz hiç? Ben yıllarca.. Ne yazık ki şahit olarak da değil. ..

Elim yanağımı örter, hep bir düşünmeler kervanında yürürüm ben. Sanarsınız dünyayı kurtaracağım büyüyünce.Sol elim yarenimdir benim. Ben yürümeye başladığımdan beri sol elimle yanağımı doyamadan severim..

Bir kız var bizim sınıfta. Saçları öyle belinde değil, gözleri öyle yosundan değil, sesi öyle bülbül sunağı değil. Ben onu bir sıra arkadan izlerim hep. Ben onu sol beliğinden izlerim hep, ensesinin sol tarafına dökülen tüle yazmış incecik saç tellerini okşar kısa ve kalın parmaklarım; düşlerimde.  O benim en muazzam açımda diye, O benim sol yanımı pek görmez diye; sırf bundan, ben onu aşka seçtim. Olur ya bir gün dönüp, ben sağ yanımdan severse diye....Bu benim aşka mazeretim..

Ablam beni sağ yanımdan öper hep..Babam kızdığında sağ yanağımı tokatlar..Ben aynaya solumdan bakmam hiç..Bazen çocukluğumdan mıdır nedir, öfkelenirim paha biçilmez hediyeme..

"Anlayın be! Yadigar bu!" Öğretmen tahtaya kaldırınca sağ ayağımı önde tutarım ben. İki elinizi birden cebinize sokabiliyorsanız, bilin ki size hep imreneceğim ben..Bilin ki kızmıyorum da size hiç. Babam anneciğimin ben doğarken ve o giderken son bir öpücük kondurduğundan söz eder sol yanağıma. Ben doğdum doğalı sol yanağım sevgiden yaralı benim. Kocaman bir öpücük izi var yanağımda, insanların "leke" dediği. Çocukların öpücük izini çirkinliğe yorabilen korkunç bir hayal gücü olduğunu tecrübe ettiniz mi siz hiç? Ben yıllarca.. Ne yazık ki şahit olarak da değil...

Kalbim ve annemin dudakları sol yanımda benim. Siz buna daima güleceksiniz..Siz sizinkine benzemeyen her yüzü, yaşınız ne olursa olsun çirkin  ve düşman bileceksiniz..Ama o kız, bir gün sağ yanımı sevince, tastamam olacağım, hepiniz göreceksiniz..