Diyorlar ki biraz fazla değişkenmiş ruh halim. Bu dengesizin teki olduğumun pek kibar bir eleştrisi. Ama sanmıyorum ki, bir tür karakter defosu olsun. İstikrar kime ve neye göre övülesi bir meziyet sayılabilir? Bilen varsa merakla cevabını beklerim. Benim de kendimi aklayacak cevaplarım var tabi. İçlerinden en saçma olanıyla başlayıp diğerlerinden hiç bahsetmeyeceğim. Adeta fırsat kollayarak renk değiştiriyor olmamın en önemli sebebi şu ki, içimde 4 milyar kadın var!Ne kadar kaotik bir içsel hesaplaşma cenderesinden geçtiğimi-geçmekte olduğumu ve geçeceğimi tahmin edebilirsiniz. Ve aslında eğer kadınsanız, siz de, hatta sizi geçiyorum babaanneniz de öyle. Fark şu ki, dünyadaki tüm kadınları kalbinizde ve beyninizde taşımak yük geliyorsa size, çoğunu oldukları yerde, mesela Urumiye'de, Kahire'de, Kiş'te, Shangai'de, Bombay'da, Diyarbakır'da, Petersburg'ta, Paris'te ya da Bournemouth'ta bırakarak hayatınıza devam edebilirsiniz. Eğer kafanızın içinde, terinizde, gözleriniz ve sözlerinizde, hırslarınız ve vazgeçişlerinizde, gülümseyişiniz ve hüzünlenişinizde milyarlarca parametre değil, tutarlı bir bütün taşımaksa niyetiniz, bunu zoru başararak elde ederseniz, ben ve benim gibilerden biraz daha saygın ve anlaşılır olacağınız kesin.
Kolektif bir dişi ruh taşıdığımız iddiası olarak da alabilirsiniz bunu, veya yine saçmaladığımı düşünebilirsiniz. Ya da bunu ne tür bir mantığa sığdırıyorsanız, kabulüm... Nihayetinde; sorun-armağan şu ki, her yeni güne alt benliğime tutunarak ama yine de bir başkası olarak başlıyorum ben. Bugün neden mi bu kadar sevimsizim? Neden mi öfkelendim apansızın? Nereden geliyor bu sebepsiz neşe? Neden mi yalnız hissediyorum ya da neden mi böyle şüpheciyim? Ne mi böyle hayalperest yaptı bugün beni, ya da mantık müdüresi? Neden mi bazen çok güçlüyken, bazen ışıktan kırılganım? Ne yaptım da tüm umutlarımı aniden yitirdim? Ne uğruna dün, bugün vazgeçtiğim bir savaş verdim? Ya da nedir aniden dirilmiş cesaretimin sebebi?
Çünkü, içimde 4 milyar kadın var ve her biri ve her saniye ve farklı menzillerden dürtüyor beni. Hepsi istediğini yaptırıyor ve söyletiyor bana..
Tutarsızlığımın ve hatalarımın, yaptıklarımın ve yapacaklarımın suçunu onlara yüklemek kolay geldiğinden belki.. Olsun.. En azından bir mazeretim var benim. Peki ya sizin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder